ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΟΙ ΣΚΕΠΕΣ

Τα παλιά κτήρια έχουν τη δική τους τύχη.Μισοέρημα, αφημένα στη βροχή και στους ανέμους.Αυτό το κτήριο κάποτε ήταν ο σταθμός του τρένου στα Λεχαινά. Είχε κόσμο,ζωή, φροντίδα.Τώρα ο μόνος που το νοιάζεται είναι ο ενοικιαστής του παλιού καφενείου που το συντηρεί χρόνια μόνος του. Ούτε ο ΟΣΕ,ούτε ο Δήμος. Ο Δήμος...Ποιός;

Αυτή είναι μια εικόνα της πίσω πλευράς. Εδώ η φθορά είναι ανελέητη. Λίγα μέτρα νάιλον να μην καταρρεύσει η σκεπή. Λίγα μέτρα... για να μην σωριαστεί η μνήμη.