24/2/10

24/02/2010


ΠΕΘΑΝΕ ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΚΗΣ

ΓΙΑΝΗΣ ΔΗΜΑΚΗΣ, ο ζωγράφος, ο καλλιτέχνης, ο παντοτινός


Αποχαιρετήσαμε σήμερα με άφατη θλίψη στο νεκροταφείο των Λεχαινών, της γενέθλιας πόλης του, τον Γιάννη Δημάκη, τον καλλιτέχνη και ζωγράφο, τον άνθρωπο και τον φίλο που άφησε έντονο το αποτύπωμά του στην πνευματική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Ο Γιάννης ο Δημάκης ήταν ένα παιδί, ακόμη κι όταν πέρασε τα 60 και με αυτή την παιδικότητα έζησε την επαρχία. Είναι ίσως από τους λίγους που είχαν απομείνει αμετανόητα επαρχιώτες, κι ήταν ο πρώτος που αμφισβήτησε τον επαρχιωτισμό, όσο κανείς άλλος, όχι μόνο στα λόγια, αλλά κάνοντας απόλυτο τρόπο ζωής τον αντικομφορμισμό.
Παιδί μιας φτωχής οικογένειας, παρατηρώντας την υφάντρα μάνα του να δημιουργεί στον αργαλειό της τα μικρά της αριστουργήματα, που παλιά στόλιζαν σχεδόν όλα τα σπίτια του χωριού, μυήθηκε στη μαγεία των χρωμάτων και των σχεδίων και στη μαγική δεξιοτεχνία των χεριών και όταν αργότερα έπιασε τα πινέλα της ζωγραφικής, τα χρησιμοποίησε με το δικό του τρόπο, όντας σχεδόν αυτοδίδακτος και σύντομα πέρασε από τις εκπαιδευτικές μιμήσεις σε μια εντελώς προσωπική ζωγραφική έκφραση, ακολουθώντας έναν ατομικό σουρεαλισμό, βγάζοντας τη γλώσσα σε μια συντηρητική επαρχιώτικη κοινωνία, προκαλώντας στην αρχή αυτό που λέμε «κοινό αίσθημα», αλλά κατακτώντας με το σπαθί του σε αλλεπάλληλες επώδυνες αναμετρήσεις, την αναγνώριση του καλλιτέχνη, που μπορεί λίγοι να τον καταλαβαίνουν, αλλά όλοι τον σέβονται.

Ο Γιάννης Δημάκης έκανε την τέχνη του τρόπο ζωής, όχι με τη σοβαροφάνεια των σπουδαιοφανών και των μεγαλόσχημων, αλλά μέσα από την απλότητα της καθημερινότητας, την απόρριψη κάθε ιδέας πλουτισμού ή απόκτησης υλικών αγαθών, τον αθυρόστομο λόγο του, την περιθωριακή διαβίωσή του , που όμως δεν απομακρυνόταν ποτέ από αυτά που θα λέγαμε κοινωνικά δρώμενα, ο Γιάννης ήταν πάντα μέσα στα πράγματα, τα παρακολουθούσε, τα σχολίαζε με τον ιδιότυπο τρόπο του. Ήταν άνθρωπος της μοναξιάς, αλλά και της αγοράς. Κορυφαία εκδήλωση αυτής της κοινωνικότητας, ήταν η συμμετοχή του στο τοπικό καρναβάλι, όπου πάντα έδινε τον τόνο ,όχι μόνο με τα άρματα που κατασκεύαζε, αλλά και με τα συνθήματα που περνούσε.
Συχνά, παλιότερα, ακούγαμε τον Γιάννη να βγαίνει στους δρόμους φωνάζοντας την αγαπημένη του λέξη «ΕΡΩΤΑΑΑΑΑ…».Ήταν μια λέξη που έδινε όλο το μέγεθος της προσωπικότητας του Γιάννη, μια λέξη που μέσα από την ηδονική φόρτισή της, προκαλούσε σε δημιουργία και διάλογο. Γιατί ο Γιάννης αντιπαθούσε πάντα τη σεμνοτυφία και τον καθωσπρεπισμό.

Η ζωή του Γιάννη ήταν μια περιπέτεια ενός ασυμβίβαστου παιδιού της επαρχίας που ήθελε να ζήσει το δικό του όνειρο και το έζησε ως το τέλος έτσι.
Ο τόπος τον έδιωχνε και τον τραβούσε. Κάποιες φορές επιχείρησε να φύγει, να ζήσει άλλες εμπειρίες, αλλά πάντα ξαναγύριζε και τελικά έμεινε οριστικά εδώ. Αυτός ο κατά βάθος βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος, που πάλεψε με τα συναισθήματα ως το τέλος, που δίπλα στο πατρικό και γενέθλιο σπίτι του , έφτιαξε με τα χέρια του ένα δικό του σπιτάκι με έναν μικρό κήπο να καλλιεργεί τις ντομάτες και τα λουλούδια του. Όμως όταν είδε ,με τον τελευταίο μεγάλο σεισμό, το σπίτι που γεννήθηκε να κατεδαφίζεται, κατέρρευσε μέσα του ο ιστός, ο ομφάλιος λώρος, που τον κρατούσε δυνατό ν΄ αντέχει τις δυσκολίες του έντονου βίου του. Τότε παρουσιάστηκαν τα πρώτα σοβαρά προβλήματα υγείας, τότε ο Γιάννης απομονώθηκε, κλονίστηκε μέσα του ο ειρμός του κόσμου του. Και ο Γιάννης έφυγε από κοντά μας αθόρυβα, πάντα υπερήφανος, ασυμβίβαστος και αξιοπρεπής, όπως οι γνήσιοι καλλιτέχνες.

Διονύσης Κράγκαρης


----------------------------------------------------------------

Η είδηση για τον αίφνίδιο θάνατο του γνωστού καλλιτέχνη-ζωγράφου Γιάννη Δημάκη ,ακούστηκε χθες 24/2 το πρωί σαν κεραυνός εν αιθρία και γέμισε απέραντη θλίψη όλους τους κατοίκους των Λεχαινών.
Ο Γιάννης Δημάκης γεννήθηκε στα Λεχαινά το 1949 και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους .Η απουσία του από την κοινωνική και πνευματική ζωή της πόλης θα γίνει αισθητή. Εκθέσεις του εχουν οργανωθεί στην Αθήνα, τα Λεχαινά και άλλες πόλεις της Ηλείας.
Η κηδεία τουέγινε σήμερα το πρωί στα Λεχαινά.


ΠΕΘΑΝΕ ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΚΗΣ
Η είδηση για τον αίφνίδιο θάνατο του γνωστού καλλιτέχνη-ζωγράφου Γιάννη Δημάκη ,ακούστηκε σήμερα το πρωί σαν κεραυνός εν αιθρία και γέμισε απέραντη θλίψη όλους τους κατοίκους των Λεχαινών.
Ο Γιάννης Δημάκης γεννήθηκε στα Λεχαινά το 1949 και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους .Η απουσία του από την κοινωνική και πνευματική ζωή της πόλης θα γίνει αισθητή.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο το πρωί.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο!

Ανώνυμος είπε...

ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΜΟΖΕ. ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΝ ΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΑΓΕΤΑΙ, ΚΥΡΙΟΙ, ΜΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΟΝΣΕΡΒΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΟΙ ΟΣΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΑΝ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ. ΜΕ ΜΟΝΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΛΕΧΑΙΝΩΝ, ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΕΥΡΥ ΚΟΙΝΟ, ΦΑΝΕΡΩΝΑΝ ΕΝΑΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ; ΠΟΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΧΕΙ; (ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ). ΠΡΟΣ ΠΟΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ; ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ; ΟΙ ΚΟΝΣΕΡΒΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΕΣ ΚΥΡΙΟΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΞΕΠΕΤΑ. ΑΥΤΟ ΕΙΔΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΕΝΑΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ.ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΟΠΟΙ, ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΟΥΝ.

Ανώνυμος είπε...

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΛΕΧΑΙΝΩΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ.
ΔΕΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΕΣΤΩ ΕΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ. ΟΥΤΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΒΓΗΚΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΙ ΣΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΜΜΕ, ΟΤΑΝ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΜΑΡΩΝΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΑ ΑΡΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΚΗ...ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΝΤΙΑ...

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΙΟ, ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ, ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ, ΝΑ ΜΗ ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΒΑΤΑ.

Ανώνυμος είπε...

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΓΡΑΦΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ. ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΔΩ.

Ανώνυμος είπε...

Aφου λοιπον η δημοτικη αρχη ηταν απων και δεν εχει καμμια ιδεα απο πολιτισμο. Αφηστε τουs λοιπον στην ασχετοσυνη τουs και παμε ολοι μαζι να κατασκευασουμε μονοι μαs το δικο μασ μουσειο τεχνηs διπλα στο καλυβι του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΣ!!! Aυτο θα ειναι το μεγαλυτερο δωρο για την μνημη του 'ΕΡΩΤΑ'. Μονο με ιδιωτικη πρωτοβουλια θα γινει κατι.ΑΦΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΦΡΟΙ ΡΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!1

Ανώνυμος είπε...

ΝΑΙ, ΣΥΜΦΩΝΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ!

Ανώνυμος είπε...

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΗΣ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ. Ο,ΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ, ΑΝΑΡΤΗΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ.
Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΡΧΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΑΝΗΣΥΧΑ ΜΥΑΛΑ ΞΑΓΡΥΠΝΟΥΝ.

Ανώνυμος είπε...

ΚΥΡΙΟΙ ακουστε τι μπορουμε να κανουμε. Τα πραγματα ειναι απλα. Υπερχουν πολλοι που μπορουν και θελουν να βοηθησουν για να γινει το μουσειο τεχνηs ειτε προσφερονταs χρημα ειτε προσωπικη εργασια(χρονο , χορηγοι). Οπωs ξερετε η αδελφη του προσφερει το οικοπεδο το οποιο μπορουμε να το εκμεταλευθουμε αγοραζονταs το ολο (ανηκει στον Μανδρεκα) για να φταξουμε εκτοs του μουσειου τεχνηs και αιθουσα ψυχαγωγιαs για τον καλλιτεχνικο κοσμο (καφε ,ομιλιεs,εκθεσειs)με την αναλογη αρχιτεκτονικη που ταιριαζει βεβαιωs στην περιπτωση μαs.
H καλυβα θα διατηρηθει οπωs ειναι για να φαινεται κατω απο ποσο δυσκολεs συνθηκεs δουλευε.Θα φτιαχτει μια προτομη διπλα τηs (καλυβα) του 'ΕΡΩΤΑ'που μελλοντικα μπορει να μεταφερθουν τα οστα του και να φτιαχτει ο ταφοs του μπροστα απο την προτομη.Στο υπολοιπο οικοπεδο θα φτιαχτει το μουσειο τεχνηs εκθετονταs ολα τα εργα του ΓΙΑΝΝΗ.
Και επειδη συχνα πυκνα ελεγε'ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΘΕΙΤΕ ΜΕ ΡΕ' ειναι ο καιροs πλεον περα απο την προβολη του εργου του (που ειναι το σημαντικοτερο για μενα) ειναι βεβαιωs να συντηρηθουν ολα αυτα.
Αυτο λοιπον θα γινει μεσα απο συνεργασιεs με τουριστικα γραφεια και μεσα απο το υπουργειο πολιτισμου(σχολεια , ΚΕΠ και αλλα).Εξοικονομουμε λοιπον εσοδα απο(εισητηριο εισοδου, καρτ ποσταλ εργων, αναψυκτηριου).
Ετσι θα προβληθει το εργο του παντου(ακομα και φτιαχνονταs σελιδα στο διαδυκτιο)γιατι ειναι σημαντικο να προβληθει το εργο του παντου.
Αυτο λοιπον το εργο ειτε θα πρεπει να γινει ιδρυονταs το 'ΙΔΡΥΜΑ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΑΚΗ' ειτε αναλαμβανονταs το ο συλλογοs ANTΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ'.
Θα πρεπει επισηs ο δρομos να μετονομαστει σε 'ΟΔΟΣ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΑΚΗ ' και να γινει πεζοδρομοs.
Ετσι κυριοι αναπτυσεται ο τοποs με προχωρημενεs ιδεεs εστω και μεσω ιδιωτικηs πρωτοβουλιαs γιατι αν περιμενουμε απο την δημοτικη αρχη ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΑΙΩΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ.
Αφου οπωs ειχε πει και ο 'ΕΡΩΤΑΣ' ΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.
Παρακαλω οπωs εδω να προβαλετε τιs αποψειs σαs και τιs ιδεεs σαs για αυτο το ζητημα.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΟΝΟΤΡΙΒΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΑΟΣ.

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΝΙΚΟΣ ΣΠΑΝΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί ο χώρος - εκτός των άλλων - να διατίθεται για να γίνονται εκπαιδευτικά προγράμματα - δρώμενα, για σχολεία, ομάδες παιδιών, πολιτιστικούς συλλόγους. Καταθέστε τις ιδέες σας και να ξεκινήσουμε γρήγορα, πριν ξεχαστούν τα πάντα κι επαναπαυτούν όλοι.
Η παζοδρόμηση είναι απαραίτητη. Ο Γιάννης δημιουργούσε σ' ένα μέρος της πόλης που έχει αφεθεί κι υοβαθμιστεί.
Ευχαριστώ.