ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΠΟΝΗΡΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΑΞΙΟΠΟΙΗΤΟ 22 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΔΩΡΗΤΗ- ΓΙΑΤΙ ΑΔΡΑΝΕΙ Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ;

Από τον φίλο Αγγελο Αγγελόπουλο, πρώην δημοτικό υπάλληλο του Δήμου Λεχαινών ,πήραμε το παρακάτω κείμενο σχετικό με το κληροδότημα Γιάννη Πονήρη που παραμένει αναξιοποίητο  αν και έχουν περάσει 22 χρόνια από το θάνατο του δωρητή.

Οι δύο συλλογικότητες (ΕΠΟΠ και Μορφωτική Ενωση Λεχαινών ) έχουν καταθέσει εδώ και καιρό συγκεκριμένη και αναλυτική πρόταση  υλοποίησης του κληροδοτήματος στη σημερινή δημοτική αρχή, η οποία αν και την αποδέχτηκε κατ΄αρχάς κωλυσιεργεί στην προώθησή της.

Με την ευκαιρία αυτού του κειμένου, επαναφέρουμε το θέμα ζητώντας από τη δημοτική αρχή  άμεση και σαφή απάντηση στην πρόταση υλοποίησης.

-----------------------------------------------------------------

           Γιάννης Πονήρης (1915- 1997)

 

  Γεννήθηκε στα Λεχαινά Ηλείας.  Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΕΑΜ Ηλείας και Καπετάνιος του 3^ου Τάγματος Ηλείας, με το ψευδώνυμο «Ξάνθος». Στη μάχη που έγινε το 1943, στο Πούσι Ολυμπίας, ως επικεφαλής τμήματος του ΕΛΑΣ,  διακρίθηκε για το ηρωισμό του την ώρα της μάχης.

   Το 1946, με απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου Κορίνθου, καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση και εξορία για τα ιδεολογικά του φρονήματα. Μεγάλο διάστημα της ζωής του έζησε σε συνθήκες διώξεων, φυλακών και πολιτικής παρανομίας, λόγω της συμμετοχής του στο αντιστασιακό και αριστερό κίνημα.

   Το 1967 κατάφερε να δραπετεύσει και να ζήσει αυτοεξόριστος στην Ιταλία. Εκεί, ανέπτυξε αντιστασιακή δράση στην Ρώμη ενάντια στη δικτατορία της χούντας, μαζί με παλιούς συναγωνιστές του. Για πρώτη φορά, στην Πιάτσα Ναβόνα, όπου συχνάζουν υπαίθριοι ζωγράφοι, ξεκίνησε  να ζωγραφίζει.

    Το 1975 επανήλθε στην Ελλάδα και μέχρι το τέλος της ζωής του συμμετείχε ενεργά στην πολιτική.  Με τη σοφία της εμπειρίας που διέθετε,  υποστήριζε ένθερμα τις ιδεολογικές αξίες της Εθνικής Αντίστασης. Παρέμεινε μέχρι τέλους κοινωνικός οραματιστής και αγνός επαναστάτης, προσηλωμένος στις ιδέες του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας,  με ιδιαίτερη ευαισθησία στις σύγχρονες ιδέες των κινημάτων  της νεολαίας.

 Συνέχισε πάντα να ασχολείται με τη ζωγραφική  αφήνοντας πλούσιο έργο, στο οποίο αποτυπώνεται ανάγλυφα και ζωντανά το μεγαλείο και οι αγώνες  της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944. Πρωταρχικό σημείο της έμπνευσής του και ιδιαίτερο σύμβολο, αποτελεί ο τραγικός  θάνατος του πρωτοκαπετάνιου Άρη Βελουχιώτη καθώς και η μετέπειτα απαξίωση της πατριωτικής και επαναστατικής του δράσης.

    Ο Γιάννης Πονήρης με τη διαθήκη του άφησε δωρεά στο Δήμο και σε δυο συλλόγους των Λεχαινών (Πολιτιστικό  και Οικολογικό),  το πατρικό του σπίτι. Σκοπός αυτού του κληροδοτήματος ήταν να στεγαστούν εκεί, σε ένα σύγχρονο πνευματικό κέντρο, τα έργα του (95 πίνακες ζωγραφικής) και το σύνολο των καλλιτεχνικών και πνευματικών εκδηλώσεων του τόπου.

    Όμως, παρά την παρέλευση ήδη δύο δεκαετιών, εξακολουθεί να παραμένει   ανεκπλήρωτη  η επιθυμία του δωρητή, όπως εκφράστηκε στην διαθήκη του.  Παρά τις υποσχέσεις, κατά καιρούς των διαφόρων αρχών του δήμου, δεν υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα κανένας όρος και κανένας σκοπός του τόσου αναγκαίου, για την πνευματική ζωή της περιοχής, κληροδοτήματος Γιάννη Πονήρη.

                                                                                Αγ. Αγγελόπουλος

                                                                                    29/4/2019