21/9/09

Στο Καμερούν, γνώρισε τον γιο ενός καλλιεργητή κακάο, ο οποίος τον ρώτησε τι γεύση έχει η σοκολάτα...

ΦΡΕΝΤ ΠΗΡΣ. «Το οικολογικό αποτύπωμα μιας βέρας»

Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΑ το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009
«Μια δυτική νοικοκυρά έχει στη διάθεσή της τέτοια ποικιλία σε τρόφιμα, ρούχα και ηλεκτρικές οικιακές συσκευές που στον καιρό των Ρωμαίων, για να έχει το ίδιο στυλ ζωής, θα χρειαζόταν 6.000 σκλάβους. Σήμερα οι σκλάβοι αυτοί είναι διεσπαρμένοι ανά τον κόσμο για να καλλιεργούν για μας, να κατασκευάζουν μηχανές και να ράβουν τα ρούχα μας. Το αποτύπωμά μας είναι γιγάντιο, αλλά δεν ξέρουμε τίποτε γι΄ αυτό.

Κι εγώ θέλω να το κάνω γνωστό».

Δημοσιογράφος του περιοδικού «Νew Scientist», ο Βρετανός Φρεντ Πηρς μίλησε στο περιοδικό «Λ΄ Εσπρέσο» με την ευκαιρία της κυκλοφορίας, αυτή την εβδομάδα, στα ιταλικά του βιβλίου του «Εξομολογήσεις ενός οικο-αμαρτωλού». Περιγράφει σ΄ αυτό ιστορίες περιβαλλοντικής καταστροφής και αδικίας που κρύβονται πίσω από αντικείμενα και προϊόντα που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Μας εξηγεί ότι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μας μπορεί να συναρμολογήθηκε στο Σουζού της Κίνας από έναν εργάτη που είχε ήδη συμπληρώσει 12 ώρες δουλειάς· ότι η εταιρεία «δίκαιου εμπορίου» Cafιdirect αγοράζει τον καφέ στο Κιλιμάντζαρο 1,46 δολάριο το κιλό και το πουλάει 12 δολάρια- «όταν τον αγοράζουμε απλώς καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας», τονίζει. Στο Καμερούν, γνώρισε τον γιο ενός καλλιεργητή κακάο, ο οποίος τον ρώτησε τι γεύση έχει η σοκολάτα...

«Η πιο καταθλιπτική εμπειρία ήταν για μένα το Ουζμπεκιστάν, όπου είδα τι συμβαίνει όταν ο άνθρωπος καταστρέφει το περιβάλλον», λέει στο ιταλικό περιοδικό. «Έψαχνα να ανακαλύψω από πού προέρχεται το βαμβάκι των τζιν μου και έπεσα πάνω σε εκτάσεις βαμβακοκαλλιεργειών στο πουθενά. Για να αρδευτούν, στραγγίστηκαν οι ποταμοί που χύνονταν στη λίμνη Αράλη». Τα μεγέθη που επικαλείται είναι εντυπωσιακά. Το πρώτο ταξίδι του το έκανε στη Νότια Αφρική αναζητώντας την προέλευση της βέρας του. «Μόνο γι΄ αυτή χρειάστηκε να μεταφερθούν 2 τόνοι βράχων σε μια απόσταση 2 χιλιομέτρων ώς την επιφάνεια της γης. Για να κατασκευαστεί αυτό το δακτυλίδι απαιτήθηκαν 5 τόνοι νερού και 30 τόνοι αέρα, τον οποίο έστελναν με αντλίες κάτω από τη γη άνθρωποι που πηγαίνουν στο σπίτι 140 στερλίνες τον μήνα και έχουν διευθυντές που αμείβονται με 50.000 τον μήνα». Στο Μπανγκλαντές ανακάλυψε μια μαφία που ελέγχει την εξαγωγή 50.000 τόνων καραβίδας τον χρόνο. «Είδα περιφραγμένες εκτάσεις στις οποίες υπήρχαν προηγουμένως ορυζώνες και κολπίσκοι γεμάτοι ψάρια. Εκδιώχτηκαν εκατομμύρια αγρότες, όποιος εξεγείρεται τον σκοτώνουν. Σταμάτησα να τρώω καραβίδες...».

Ωστόσο διατηρεί κάποια αισιοδοξία. «Πριν από περίπου 70.000 χρόνια, η ανθρωπότητα παραλίγο να εξαφανιστεί όταν εξερράγη το ηφαίστειο Τόμπα στην Ινδονησία», εξηγεί. «Διασώθηκαν μόνον οι πιο επινοητικοί. Είμαστε ευάλωτοι στις καταστροφές, αλλά ξέρουμε και να επιβιώνουμε. Μόνο και μόνο γι΄ αυτό ελπίζω ότι ο άνθρωπος θα έχει ένα μέλλον».

Δεν υπάρχουν σχόλια: