ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ

΄Εντονα προβληματίστηκα το τελευταίο διάστημα για ένα ζήτημα ερωτικής παρενόχλησης που διάβασα στον τοπικό τύπο. Κατηγορήθηκε από το κόμμα του υποψήφιος δήμαρχος μιας μικρής κωμόπολης ότι παρενόχλησε συντρόφισσά του και κατόπιν αυτού διαγράφηκε από το κόμμα του.
Αρχικά, προβληματίστηκα για το ηθικό θέμα που προέκυπτε. Γιατί πέρα από την ανήθικη συμπεριφορά και τις παραβιάσεις στην προσωπικότητα του παρενοχλημένου, υπάρχει ένα πρωτογενές ηθικό ζήτημα.
Το ηθικό αυτό ζήτημα έχει να κάνει με την αγωνιώδη προσπάθεια εξαπάτησης του φυσικού εαυτού μας, προς χάριν της διατήρησης άφθαρτης μιας ιδανικής εικόνας. Στην προκειμένη περίπτωση ενός επιτυχημένου εραστή. Ίσως και ενός εραστή του ονείρου.
Διότι, ο έρωτας προϋποθέτει τουλάχιστον δυο εραστές !
Πιθανόν έτσι ή σχεδόν έτσι να κατηγορήθηκε και ο δημοτικός παράγοντας της κωμόπολης.
Με τις σκέψεις αυτές, μέσα σε πέλαγος ανοιξιάτικων ερεθισμάτων και με την εικόνα ενός σκύλου που τριβόταν με πάθος στην πλάτη μιας σκυλίτσας, αναρωτήθηκα τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο ζώο και στον άνθρωπο σ΄αυτό το ζήτημα.
Η ζωική ορμή σίγουρα αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό αλλά υπάρχει και η διαφορά της έντασης. Αυτό που στα μαθηματικά εννοείται ως δεύτερη παράγωγο μιας συνάρτησης. Ο βαθμός δηλαδή της διάθεσης είναι μιας άλλης ποιότητας. Και το ερωτικό πάθος στον σύγχρονο άνθρωπο θα πρέπει να εξηγηθεί κυρίως από ψυχολογικούς παράγοντες.
Τυχαίνει να έχω κάποιο φίλο κατά καιρούς, γιατί είναι αδύνατο κανείς να τον υποφέρει μονίμως, ο οποίος έχει συνεχές άγχος της διατήρησης της εικόνας του μεγάλου εραστή. Και για να το πετύχει χρησιμοποιεί πολλές υλικές και ψυχολογικές μεθόδους.
Σου δίνει την εντύπωση όταν τον συναντήσεις ενός πεινασμένου για ηδονές ανθρώπου. Το βλέμμα του είναι κολλημένο πάντα στα στήθη και στα οπίσθια των γυναικών.
Αλλά η εικόνα είναι πολύ διαφορετική από αυτό που συμβαίνει στον βαθύτερο εσωτερικό του κόσμο.
Αναρωτιέμαι εάν η έλλειψη μέτρου και η υπερβολή της συμπεριφοράς προς τις ηδονές και το πάθος συνδέονται με το άγχος της ύπαρξης και τον καταπιεσμένο εαυτό μας.
Γιατί ο φίλος μου αυτός είμαι σίγουρος θα είχε κατηγορηθεί για παρενόχληση άπειρες φορές.
Και συμβαίνει οι συγγενείς και οι φίλοι του να τον αντιμετωπίζουν με κατανόηση και υπομονή και να συγχωρούν όσο μπορούν το ενοχλητικό αυτό του ελάττωμα.
΄Εχω την άποψη ότι οι σύντροφοι του διαγραφέντος υποψήφιου δημάρχου που εκφράζουν ανεπιφύλακτα τη συμπαράστασή τους και καλούν το κόμμα τους να τοποθετηθεί απέναντι στα γεγονότα με ένα ξεκάθαρο τρόπο, έχουν υποχρέωση να εμβαθύνουν περισσότερο στα γεγονότα. ΄Εστω και αν το κόμμα τους τηρεί απόλυτη σιγή και δεν ανακοινώνει τίποτα επίσημα γι’ αυτό το ζήτημα.
Θα ήταν χρησιμότερο να προβληματιστούμε πέραν της υπεράσπισης του διαγραμμένου και της κριτικής του κόμματος, ακόμη και πέραν του γεγονότος της σεξουαλικής παρενόχλησης.
Διότι ενδιαφέρει πρωτίστως η ανθρώπινη ύπαρξη και η βαθύτερη ηθική της υπόσταση.
Θα πρότεινα στους συντρόφους, που συμπαραστέκονται, να επανεξετάσουν τη θέση τους και να επικεντρώσουν τη συζήτηση στην αναζήτηση του γνήσιου εαυτού μας, έστω και αν αυτός δεν διαφέρει και πολύ από τα άλλα ζώα και τις σαρκικές συνευρέσεις τους.
Αποτελεσματικότερη δε θα ήταν κάθε συζήτηση εάν οι συνεδριάσεις διεξάγονταν υπό τους οργασμικούς ήχους εντόμων, ρυθμικών πεταγμάτων πτηνών και άλλων ερωτικών καλεσμάτων αγρίων ζώων της εξοχής. ΄Η σε κάποια παραλία υπό τη σαγήνη του φεγγαρόφωτος και τη συνοδεία του φλοίσβου των κυμάτων.
Τότε, δεν θα υπήρχαν παρενοχλούντες και παρενοχλούμενοι, πολύ περισσότερο διαγράφοντες και διαγραμμένοι.
Διότι, η γνήσια ερωτική διάθεση αποτελεί απελευθερωτική δύναμη και ενέργεια δημιουργίας για την οικοδόμηση των ανθρώπινων σχέσεων.
Συνεπώς το ζήτημα της ανηθικότητας κατά τη γνώμη μου πρέπει να εξεταστεί από την ψυχολογική άποψη της έλλειψης μέτρου και της απομάκρυνσης από το φυσικό μας εαυτό. Διότι η παρενόχληση έχει κυρίως ψυχολογική αιτία.
Όπως δε διακηρύττουν διαπρεπείς ψυχολόγοι η καταπίεση και η στέρηση να δημιουργούν αυτά τα ακραία αρρωστημένα φαινόμενα βίας ή παρενόχλησης προς το σύντροφο ή τον φυσικό εαυτό μας.
Δυστυχώς όπως όλα δείχνουν, η φαντασία και η εξιδανίκευση υποκατέστησαν και στην περίπτωση του διαγραφέντος υποψηφίου δημάρχου τις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις.
Και θα έλεγα ότι δεν μπορώ να εννοήσω άλλη προοδευτικότητα, πλην αυτής που εξετάζει σε βάθος τη συμπεριφορά των ανθρώπων γιατί πρώτα από όλα η παρενόχληση είναι ένα φαινόμενο υπαρξιακής αποτυχίας.

Αγ. Ζαχαριάδης