ΣΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

Άκουσα τελευταία ότι μια οργάνωση μιμούμενη τα κατορθώματα του προστάτη των φτωχών μεσαιωνικού ήρωα, «Ρομπέν των δασών», εμφανίστηκε στην πρωτεύουσα. Μέλη της μπήκαν ένα πρωινό σε κεντρικό σούπερ μάρκετ, άδειασαν τα ράφια και τα προϊόντα που έκλεψαν τα μοίρασαν στους ανθρώπους που βρίσκονταν στην παρακείμενη λαϊκή αγορά και μετά εξαφανίστηκαν.
Το περιστατικό αυτό απασχόλησε τη σκέψη μου, επειδή διάφοροι γνωστοί μου εκφράστηκαν με θετικό τρόπο, αλλά και γενικότερα διαπίστωσα ότι υπήρξε απήχηση για το θέμα αυτό στην κοινή γνώμη.
Ένας εκ των φίλων μου, γηραιότερος κατά μια εικοσαετία, απαισιόδοξος πάντα, ενθυμούμενος την κατάσταση πείνας που επικρατούσε την περίοδο της γερμανικής κατοχής, προέβλεψε ότι θα συμβούν ανάλογες καταστάσεις στο εγγύτερο μέλλον.
Μου είπε δε χαρακτηριστικά : « Στην κατοχή είδα ένα κοριτσάκι να παλεύει με ένα πεινασμένο σκύλο ποιός θα φάει ένα καρβέλι ψωμί, που πρώτος είχε αρπάξει ο σκύλος».
Πολλές φορές, όταν βρίσκομαι στην Αθήνα, συμβαίνει να αναλαμβάνω την ευθύνη για τις προμήθειες των καταναλωτικών αγαθών, και έχω αποτυπώσει εμπειρίες και συναισθήματα από τους χώρους των σούπερ μάρκετ. Έτσι προσπάθησα με τη φαντασία μου να βρεθώ στον χώρο ενός μεγάλου σούπερ μάρκετ και να ζήσω νοερά αυτή την κατάσταση.
Δεν κρύβω ότι εκτός από την ανάγκη για την προμήθεια των καταναλωτικών προϊόντων και των άλλων ειδών οικιακής χρήσης, αισθάνομαι και μια ηδονή, κάτι σαν ψυχαγωγία όταν βρίσκομαι μέσα στο σούπερ μάρκετ.
Οι ναοί αυτοί του καταναλωτικού πολιτισμού μας είναι χώροι συναντήσεων και επικοινωνίας πλήθους ανθρώπων, ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων. Την τελευταία δε εικοσαετία πλήθους ανθρώπων από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς.
Κάποτε στο γκαράζ ενός σούπερ μάρκετ, επειδή παρκάραμε το παλιάς τεχνολογίας αυτοκίνητο σε θέση που διεκδικούσε άλλος οδηγός πιο σύγχρονης μάρκας αυτοκινήτου, μας υπέδειξε αυταρχικά να ξαναγυρίσουμε στην χώρα προέλευσής μας. Δεν πρόλαβα όμως να του διευκρινίσω, ότι χώρα μας είναι η περιοχή της Ήλιδας, κάπου στην νοτιοδυτική Ελλάδα.
Προσπάθησα, λοιπόν να φανταστώ τη στιγμή που συγκεντρωμένος στην εξακρίβωση του ελαχίστου κόστους μιας μαρμελάδας ή γάλατος βιολογικού, θα αισθανόμουν πλησίον μου τον άρπαγα, μέλος αυτής οργάνωσης «προστάτιδας των φτωχών», να με σπρώχνει αγενώς προκειμένου να εκτελέσει τη ριψοκίνδυνη αποστολή του.
Γιατί υποθέτω οι εκτελεστές του εγχειρήματος αυτού θα στόχευαν στην αρπαγή μόνο προϊόντων διατροφής και όχι καλλυντικών, ή απορρυπαντικών ειδών πλυντηρίου, για προπαγανδιστική σκοπιμότητα, βέβαια.
Ερωτήματα προκύπτουν, ελλείψει διαφωτιστικών εντύπων και γι’ αυτό θα πρέπει μόνο να υποθέτουμε, ότι το γεγονός αυτό είχε αντικειμενικό σκοπό να αναδείξει το σοβαρό πρόβλημα της ακρίβειας των ειδών πρώτης ανάγκης από τη συνεχή αύξηση του δείκτη τιμών καταναλωτή.
Δεν ξέρω εάν οι « ακτιβιστές» αυτοί διακατέχονταν από οικολογικές αντιλήψεις, γιατί θα έπρεπε να είχαν κτυπήσει προϊόντα μόνο υγιεινής διατροφής, τα οποία δυστυχώς είναι και τα ακριβότερα όλων.
Θα μπορούσα να φανταστώ το κατάστημα σε ώρα που δεν είναι αιχμής και μόνο οι πωλήτριες παραβρίσκονταν στο χώρο. ΄Ισως δε μια εξ αυτών, διακατεχόμενη από άκρατο φόβο, μπορεί και να λιποθύμησε.
Το ασήμαντο των υποθέσεων και η παντελής έλλειψη στοιχείων, συμπερασματικά με οδήγησαν στην παραδοχή ότι τα σπουδαιότερα γεγονότα θα πρέπει να συνέβησαν στο χώρο της λαϊκής αγοράς όπου μοιράστηκαν στον κόσμο τα κλοπιμαία, γιατί μόνο εκεί θα μπορούσε να εξελιχθεί επιτυχώς κάποια «πολιτική δράση», σχετική με την ανάδειξη ενός σοβαρού κοινωνικού προβλήματος, όπως είναι η ακρίβεια των καταναλωτικών αγαθών.
Αλλά, πόσο επιτυχώς; Νέα ερωτήματα μου γεννήθηκαν. Πόσο ενεργοί θα πρέπει να θεωρούνται οι πολίτες που παρέλαβαν ευχαρίστως τα προϊόντα; Και ποιο θα πρέπει να είναι το μέτρο για την αξιολόγηση αυτής της συμμετοχής;
Έτσι αναρωτήθηκα εάν υπάρχει ενδεχόμενο κάποιοι να ενστερνιστούν το παράδειγμα αυτής της αφανούς οργάνωσης και να ξεχυθούν, όπως συνέβαινε σε περιόδους πολέμων ή και επαναστάσεων, στις διάφορες αγορές των πόλεων αρπάζοντας όποιο εμπόρευμα συναντήσουν στο διάβα τους.
Εμείς, βέβαια, μπροστά σ’ αυτή την ανυπόφορη κατάσταση των συνεχών ανατιμήσεων και της ακρίβειας των αγαθών, πιστεύουμε ότι σε οποιαδήποτε αναπτυγμένη κοινωνία θα είναι αναμενόμενο το γεγονός της συγκροτημένης αντεπίθεσης των οργανώσεων της θεσμοθετημένης κοινωνίας των πολιτών.
Με απαισιόδοξο πνεύμα και αμφίσημα συναισθήματα προβληματιζόμουν για τις έννοιες τις κατηγορίες θέσεων ή ελιγμών της πολιτικής, όπως στην περίπτωση αρπαγής και διανομής προϊόντων ληστρικής επιδρομής, μένοντας άγρυπνος.
Λίγο πριν το ξημέρωμα, ξάφνου εκκωφαντικό κτύπημα του ρολογιού, για πρωινή έγερση και εργασία, σταμάτησε απότομα κάθε διφορούμενα ονειρικό συνειρμό περί της ακρίβειας των τιμών και άλλων.
Πριν οριστικά δε καταλήξω στον χώρο της εργασίας μου, πέρασα από το μπακάλη της γειτονιάς και αφού εξέτασα βιαστικά τις τιμές των εμπορευμάτων που αγόρασα, του είπα: «εντάξει, δεν θα ειδοποιήσω τη οργάνωση ¨Ρομπέν των δασών¨, μην φοβάσαι…» και αυτός γέλασε σκωπτικά κατανοώντας υποθέτω απολύτως το πείραγμά μου.
Αγ. Ζαχαριάδης