76 χρόνια από την Μάχη στο Πούσι -Δεκέμβρης 1943

 Ο ρόλος του Γιάννη Πονήρη (Καπετάν Ξάνθου) στη Μάχη κατά των κατακτητών- Αφήγηση ενός συμπολεμιστή του.

Η φάλαγγα αυτή των Γερμανών είχε ξεκινήσει από τον Πύργο με σκοπό να εγκλωβίσουν το αρχηγείο του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου που συνεδρίαζε στην Δάφνη (Στρέζοβα) των Καλαβρύτων και ταυτόχρονα είχαν κινητοποιηθεί κι άλλοι από Πάτρα, Αίγιο, Τρίπολη. Αλλά ενώ όλοι τους πλησίασαν τον προορισμό τους, η φάλαγγα του Πύργου γύρισε από το Λάλα πάλι πίσω και τούτο γιατί εμείς στη συνέχεια αφού πλαισιωθήκαμε και με άλλα τμήματα του τάγματος του ΕΛΑΣ όπως αυτό του καπετάν Αγραφιώτη, προχωρήσαμε και τους μπήκαμε μπροστά για να δώσουμε τη μάχη στο Πούσι.

Το ίδιο βράδυ λοιπόν, αφού φάγαμε τον τραχανά μας στο Κρυονέρι βέβαια, ξεκινήσαμε, αλλά κατά τις 11 μας πιάνει βροχή. Εμείς όμως βαδίσαμε και φθάσαμε στις Μηλιές. Αφού μείναμε 2 ώρες μήπως σταματήσει η βροχή συνεχίσαμε την πορεία μας για το Πούσι πάντα υπό βροχή. Φθάνοντας ακολούθησε μια γερή νεροποντή και ξημερώνοντας σταμάτησε για να μας σβήσει τα χνάρια που πιθανώς να μας πρόδιδαν στους Γερμανούς που σε λίγο διάστημα έφθασαν. Εμείς βέβαια τους περιμέναμε κρυμμένοι μέσα στα ρύκια και τις κουμαριές που ήσαν, και είναι βέβαια και τώρα, δίπλα στο δρόμο.

Πράγματι δεν πέρασε πολύ ώρα που ακούσαμε βόμβο μοτοσυκλέτας να πλησιάζει στο μέρος μας, αλλά και θόρυβο αυτοκινήτου. Μείναμε ακίνητοι ώσπου να φθάσουν μέσα στην ενέδρα μας. Αφού ήλθαν μη βλέποντας καμιά κίνηση ούτε τα χνάρια μας, κατέβασαν από τα αμάξια τους ανενόχλητοι 7 ποδηλατιστές που προχωρούσαν μέσα στην ενέδρα μας κουβεντιάζοντας και γελώντας μεταξύ τους. Αφού βγήκαν στο ξέφωτο της χαράδρας έριξαν μια φωτοβολίδα και μας έδωσαν το σύνθημα του πυρός και πως βαδίζουν ακίνδυνα αλλά μέσα σε 2-3 λεπτά είχαν όλοι σκοτωθεί.

Τους ποδηλατιστές τους υποδέχθηκε ο καπετάν Ξάνθος (Γιάννης Πονήρης) με το οπλοπολυβόλο της ΕΠΟΝ του τάγματος αλλά και εμείς οι παρευρισκόμενοι δεν μείναμε απαθείς, βοηθήσαμε ώστε να μην μείνει ένας ζωντανός. {σ.σ. το αυτοκίνητο ανατινάχθηκε και μαζί του καήκαν 3 στρατιώτες, 2 από την έκρηξη και ένας που πήρε φωτιά. Ολοι τους πιάστηκαν στον ύπνο γιατί τους είχαμε περικυκλώσει.} Αμέσως παίρνοντας τον οπλισμό τους, 4 μυδράλια, 3 ατομικά αυτόματα, μάουζερ με τα φυσίγγια τους κ.α., φύγαμε μέσα στην δασική Φολόη.

Δεν προλάβαμε να απομακρυνθούμε 200 μέτρα από το δρόμο και κατεφθασαν από την Δίβρη 4 τανκς τα οποία στην διαδρομή τους μυδραλιοβολούσαν συνεχώς γιατί είχαν ακούσει την μάχη. Εριχναν στο γάμο του Καραγκιόζη που λέει η παροιμία. Εμας όμως μας βοήθησε πολύ και η ομίχλη που έπεσε πριν προλάβουμε να ολοκληρώσουμε το σκοπό μας. {σ.σ. Μην βρίσκοντας στόχο τα τανκς, καθώς μας κάλυπτε η ομίχλη, μπορούσαμε να τα ανατινάξουμε και να απαντήσουμε στα πυρά. Αυτή την ομίχλη την λένε πούσι.} Γι αυτό την τοποθεσία την είχαν ονομάσει Πούσι, και δεν είχαν άδικο.
Από το χειρόγραφο του Κωνσταντίνου Γεωργιόπουλου (Κρούτσεφ)
info-ormes.blogspot.com


(Φωτογραφίες από το λεύκωμα Γιάννης Πονήρης-Μνήμες Αντίστασης, Λεχαινά 2005)