16/1/17

ilia
24
.gr
Ηλείων γραφές

|
Σαββατοκύριακο 14-15 Ιανουαρίου 2017
ΤΟ ΤΡΙΠΟΔΟ
Του  Τάκη Λαϊνά
Τ
’ άλογο τ άλογο Ομέρ Βρυώνη....
ήταν μια προσφιλής έκφραση των
μαθητών του Δημοτικού τη δεκαε-
τία του ‘50 που επαναλαμβάναμε ξεφω-
νίζοντας στα διαλλείματα και ανέβαζε
τον πατριωτισμό μας και αναδείκνυε τον
ηρωισμό των Ελλήνων. Ένα καλό άλογο
ζήταγε ο Αλή Πασάς για να γλυτώσει από
την οργή των Σουλιωτών, όπως περι-
γράφει στο ποίημά του ο Αριστοτέλης
Βαλαωρίτης. Ένα γρήγορο άλογο, το τα-
χύτερο μέσο της εποχής, για να αποφύγει
το σπαθί του
Τ
ζαβέλα που τον πλησίαζε
απειλητικά.
Το όμορφο αυτό τετράποδο αναπτύσ-
σει το μέγιστο της ταχύτητάς του με το τρι-
ποδισμό, λέει ο Νίκος από την
Ανδραβίδα που ξέρει από άλογα, Το ένα
πόδι αιωρείται, και εναλλάσσεται με ξέ-
φρενο ρυθμό με τ’ άλλα τρία, τα οποία
πατούν με δύναμη στο έδαφος και εκτι-
νάσσουν ολόκληρο το σώμα του ζώου
προς τα εμπρός μαζί με τον αναβάτη του.
Το τρία είναι ιερός αριθμός, παρατηρεί
ο Σπύρος που είναι θεολόγος. Προέρχε-
ται από το τρισυπόστατο της θεότητος,
Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Είσαι εκτός
θέματος, τον επιπλήττει ο Θανάσης που
είναι οπαδός του διαλεκτικού υλισμού
και μαθηματικός.
Τρία σημεία ορίζουν ένα επίπεδο, γι’
αυτό το τρίποδο σταθεροποιείται παντού
σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Είναι η μόνη
βέβαιη βάση για τη χρήση εργαλείων,
οργάνων και άλλων κατασκευών που
απαιτούν απόλυτη ακινησία, όπως φω-
τογραφικές μηχανές, βιντεοκάμερες, κα-
βαλέτα ζωγράφων, χωροβάτες κ.α.
Αυτή τη σιγουριά δεν σου την παρέχει
η τετράποδη καρέκλα ούτε το τραπέζι,
και υπάρχουν φορές που σε εκνευρίζουν
στη ταβέρνα όταν πας να φας σουβλάκια
ή ψάρια. Οι άνθρωποι, τα αλαζονικά και
ασταθή δίποδα, συνειδητοποιούν κάθε
φορά πολύ αργά την αξία του τρίτου πο-
διού, και δικαιώνουν απόλυτα τον ταλαί-
πωρο Οιδίποδα που ερμήνευσε με
επιτυχία το αίνιγμα της Σφίγγας : την
πρωίαν τετράπους, την μεσημβίαν δίπους
και την εσπέραν τρίπους.
Όταν επί δικτατορίας ο καθηγητής Κ.
Τσάκωνας, χουντικός, φίλος του υπουρ-
γού από τα Λεχαινά Βύρωνα Σταματό-
πουλου, κλήθηκε από τη Μορφωτική
Ένωση να μιλήσει για το έργο του Αντρέα
Καρκαβίτσα, άρχισε την ομιλία του λέ-
γοντας : Δυο είναι οι κολόνες της νεοελ-
ληνικής λογοτεχνίας, ο Αλέξανδρος
Παπαδιαμάντης και ο Αντρέας Καρκαβί-
τσας.
Ο πνευματώδης και ειρωνικός Κράγ-
καρης, στρεφόμενος προς το μέρος μου
σχολίασε : γι’ αυτό δεν είναι σταθερή και
θα πέσει, δεν στηρίζεται σωστά. Σε πρό-
σφατη υπενθύμιση αυτού του διάλογου,
ο Τζίμης πρόσθεσε : να τώρα που στα-
θεροποιήθηκε, γιατί ο Γώτης πήρε το
βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και μετά
από τόσα χρόνια μπήκε η τρίτη κολόνα
και πια δεν φοβόμαστε τίποτα.... φυσικά
ακολούθησε ευθυμία. Όμως ο Γιώργος
σαν άλλος Αλή Πασάς επανήλθε δριμύ-
τερος,
Το τρίποδο, το τρίποδο...... Τάκη
Λαινά το τρίποδο.
Γιατί αν είχαμε ένα τρίποδο, χρόνια
τώρα σας το λέω, θα είχαμε καταγράψει
και το Τσάκωνα τότε και το Κανελλό-
πουλο αργότερα. Και όλες τις εκδηλώ-
σεις μας, συναυλίες, εκθέσεις,
χοροεσπερίδες, θεατρικές παραστάσεις,
λογοτεχνικά αφιερώματα, πολιτικές και
κοινωνικές παρεμβάσεις και όλους τους
καλεσμένους μας, περισσότερο ή λιγό-
τερο διάσημους, στις αίθουσες των κινη-
ματογράφων, στο δημαρχείο, στη
βιβλιοθήκη στις πλατείες, στο καφενείο
του ΟΣΕ, στην αυλή του Χρήστου, στο
πηγάδι της Νίκης, είναι η ιστορία μας
αυτή και ένα μέρος της ιστορίας του
τόπου. Θα είχαμε ένα αρχείο ανεκτίμητης
αξίας, ενώ τώρα τά’ χουμε χάσει όλα, εξ
αιτίας ενός τρίποδου, και καθόμαστε στη
πλατεία σαν μίζερα ασπόνδυλα, πολύ-
ποδα και μυριάποδα να παρακολου-
θούμε τις μοιραίες και βιολογικές
μεταμορφώσεις μας. Σκληρές οι λέξεις
του αλλά αληθινές σκεφτόμουν, κι ανα-
ρωτιόμουν τα’χουμε χάσει όλα άραγε; Ο
Διονύσης σαν να μάντεψε τη σκέψη μου
πρόσθεσε και πρότεινε. Όχι κι όλα.
Έχουμε τις φωτογραφίες μας, τις ανακοι-
νώσεις, τα κείμενά μας, τα περιοδικά και
βιβλία μας τα αποκόμματα των εφημερί-
δων και κυρίως τις μνήμες μας. Μπο-
ρούμε με πέντε κιλά χοντρό βραστό
κρέας μ’ αλατοπίπερο, ψωμί τυρί κι έναν
ασκό κρασί από το Παλιοχώρι, να βρε-
θούμε, να φάμε να πιούμε και να θυμη-
θούμε, να πάρουμε και το τρίποδο και να
βιντεοσκοπηθούμε. Να κάνουμε μια
αρχή, έστω και τώρα. Ποτέ δεν είναι
αργά. Το χρωστάμε σ’ εμάς τους ίδιους
και τους άλλους.
Και μιας και μιλάμε για τις βιντεοκάμε-
ρες του μυαλού μας, ας κάνουμε μια
μικρή προβολή από το πρόσφατο πα-
ρελθόν, 2010 παραμονές δημοτικών
εκλογών. Σ’ εκείνη την θυελλώδη συ-
νάντηση με γνωστούς και φίλους από τη
Μανωλάδα, την Ανδραβίδα, τη Κυλ-
λήνη.....δυο <σύντροφοι> από τα Λε-
χαινά επέμεναν ότι η δημοτική μας
κίνηση έπρεπε να έχει αντί – μνημονιακό
περιεχόμενο, κι αυτό θα διατυπωνόταν
ρητά και κυρίαρχα στη διακήρυξη των
αρχών μας.
Εγώ και κάποιοι άλλοι είχαμε αντίθετη
άποψη γιατί πιστεύουμε ότι στην αυτοδι-
οικητική πολιτική άλλα πράγματα είναι
κυρίαρχα. Τελικά εκείνη η προσπάθεια
ναυάγησε κι ένας από τους λόγους ήταν
κι αυτός.
Επανήλθαμε όμως στις δημοτικές
εκλογές του 2014 με την ίδια λογική και
μεγαλύτερη ένταση. Το καλοκαίρι του
2016, όταν ο κ. Γ. Σιρίγος, βουλευτής του
ΣΥΡΙΖΑ που έχει διατελέσει και Δήμαρχος
στη Σύρο, ρωτήθηκε για το ρόλο των
κομμάτων στα δημοτικά, η απάντησή του
ήταν σαφής : Είναι απαραίτητο όταν τα
κόμματα προσεγγίζουν δημοτικές κινή-
σεις, να καταργούν τη κεντρική τους πο-
λιτική και συνθηματολογία, και ήταν
ολέθριο λάθος του Τσίπρα να δώσει δη-
μοψηφισματικό χαρακτήρα στις πρόσφα-
τες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Δεν επιμένω πια, απλά αναμένω το
νέο αντί- γιατί ο όρος αντί-μνημόνιο δεν
φτουράει, διανύουμε ήδη το τρίτο και με
την προσυπογραφή των δυο κυβερνητι-
κών <συντρόφων>, θα είναι αντί- Σόϊμ-
πλε; Αντί- Μέρκελ; Δημοτική κίνηση
Ανδραβίδας-Κυλλήνης αντί- Τόμσεν;
Και τα αποτελέσματα του δημοψηφί-
σματος τα είδαμε : 0 στα Λεχαινά, +1 στο
Βαρθολομιό, +2 στην Αμαλιάδα, -2 στο
Πύργο, λες και διαβάζεις θερμόμετρο σε
συνθήκες παγετού.
Δεν με νοιάζει σας λέω, ας πάνε μ’
όποιον θέλουνε, ακόμα και με τη σαραν-
ταποδαρούσα. Εγώ ένα τρίποδο θέλω, κι
αν μου το κλέψουν κι αυτό, πάλι δεν με
νοιάζει. Θα συνεχίσω τον μοναχικό μου
ποδαρόδρομο, μαθημένος είμαι.
Λεχαινά, Ιανουάριος 2017
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜ ILIA 24

Δεν υπάρχουν σχόλια: