Ανδρέα Καρκαβίτσα:

O Μάιος εν Λεχαινοίς

"...τέσσαρες-πέντε γηραιοί άνδρες φέροντες μεγάλην κωνοειδή ανθοδέσμην κρύπτουσαν εις το κάτω αυτής μέρος κωδωνίσκον ψάλλουσιν, ενώ παιδίον ωραίον, ο "Μάης", με χρυσοπάρυφον φουστανέλαν με χρυσοποίκιλτα τουζλούκια και φέρμελην, κατάφορτον εξ ανθέων και στεφάνων, ακολουθεί τον ρυθμόν του άσματος χορεύον εν των μέσω [... ]. Τα άσματα αυτά δεν έχουσιν την ιδίαν υπόθεσιν· ο γέρων, ο νέος, η νεόνυμφος, η παρθένος, η χήρα κλ. έκαστος θα ακούσŋ το τραγούδι του. Οι γηραιοί ψάλται συνθέτουσι τα πλείστα την ιδίαν στιγμήν συμφώνως προς το άτομον, όπερ θα ευχηθώσι:


Στον νοικοκύρη:


Αφέντη μ’ αφεντάκη μου πέντε βολές αφέντη


Πέντε βολές αφέντεψες και πάλι αφέντης εισαι


‘οταν φορείς τα κόκκινα κόκκινος πύργος είσαι


όταν φορείς τα πράσινα τη θάλασσα θαμπώνεις


ούθε πατήσει τ’ άτι σου πουγάδια φανερώνει


πουγάδια λευκοπήγαδα βρύσες μαλαματένιες


ούλες οι βάγιες τ’ αφεντός εκεί πάν’ και γιομίζουν


και μια βαγιά μικρή βαγιά δε θέλει να γιομίσει.


Άλλες βαγιές την ερωτούν άλλες βαγιές της λένε:


-Βαγιά για δεν παιρνείς νερό βαγιά για δε γιομίζεις;


-Μήπως εγώ ’ρθα για νερό μήπως για να γιομίσω;


Ήρθα να ιδώ ο αφέντης μου πώς στρώνει πώς κοιμάται


Πώς πέφτουν τ’ άνθια πάνου του τα ρόδα στην ποδιά του


Και τα δασά τριαντάφυλλα φιλού τα μάγουλά του...


Χόρευε Μάη μ’ χόρευε καθώς χορεύεις πάντα


καθώς χορεύουν γι έμορφες και τ’ άξα παλικάρια...


Α. Καρκαβίτσας, «Ο Μάιος εν Λεχαινοίς», Τα Άπαντα, τόμος Δ΄, εκδ. Χ. Γιοβάνης, Αθήνα 1974, σ. 461-463. Βλέπε και Ελένη Ψυχογιού, «Οι Συλλογές του λαογραφικού υλικού. Παράλληλα κείμενα από την Ηλεία για ένα δρώμενο της Πρωτομαγιάς», ανακοίνωση στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο «Ο Νικόλαος Γ. Πολίτης και το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας», (Αθήνα, 4-7 Δεκεμβρίου 2003), υπό έκδοση.