11/1/10

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΛΕΧΑΙΝΩΝ

ΥΠΟΜΝΗΜΑ
(αναγνώσθηκε και κατατέθηκε στα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου Λεχαινών, στη συνεδρίαση της 5/1/20100

ΓΙΑΤΙ ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Κ.ΛΟΥΡΜΠΑ «Ο ΔΗΜΟΣ ΜΥΡΤΟΥΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ»
(ΕΚΔΟΣΗ ΔΗΜΟΥ ΛΕΧΑΙΝΩΝ 2009)

Στην πρώτη μας ανακοίνωση ζητήσαμε την απόσυρση του βιβλίου γιατί περιέχει πολλές αδικαιολόγητες ανακρίβειες, είναι κακογραμμένο και πρόχειρο, στα δε γεγονότα της μεταπολεμικής περιόδου παίρνει συχνά πολιτικά μεροληπτικές και διχαστικές θέσεις υιοθετώντας αντίστοιχες ακραίες και υποκειμενικές απόψεις.

ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ενώ η αναφορά σε πρόσωπα και γεγονότα στο βιβλίο είναι συνήθως τηλεγραφική, ο συγγραφέας επιλέγει δύο πρόσωπα . Συγκεκριμένα:
Προβάλλει κυρίως δύο πρόσωπα που ανέλαβαν με διορισμούς αιρετά δημοτικά αξιώματα σε ανώμαλες περιόδους:
1. Σαράντης Σαραντόπουλος, πρόεδρος της Κοινότητας Λεχαινών κατά την δικτατορία Μεταξά και ναζιστική Κατοχή (1936-1943) και
2. Δημήτριος Σκαλτσάς , δήμαρχος Λεχαινών κατά την δικτατορία συνταγματαρχών (1967-1974).

Για τον πρώτο αφιερώνει 10 περίπου σελίδες και πολλές αναφορές σε άλλες σελίδες, στη αγωνιώδη δε προσπάθεια του συγγραφέα να τον αποκαταστήσει πολιτικά, γράφεται ότι «εκλέχτηκε πρόεδρος το 1939» ,δηλαδή επί Μεταξά που οι εκλογές κάθε είδους ήταν απαγορευμένες!

. Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές σ΄αυτόν ως απλό άνθρωπο, που ζούσε κοντά με τους πολίτες και έντυνε το παιδί του, όπως όλα τα άλλα φτωχά παιδιά…φιλάνθρωπο, αντιστασιακό και ήρωα ταν οι Ιταλοί μπήκαν στα Λεχαινά, του ζήτησαν εφόδια και ονόματα αριστερών. Δεν ανταποκρίθηκε, παρόλο που τον απείλησαν με θάνατο…). Παρόλα αυτά παρέμεινε πρόεδρος μέχρι το 1943..

Για τον δεύτερο αφιερώνει 3 σελίδες και γράφει ότι υπηρέτησε τον Δήμο Λεχαινών ανιδιοτελώς, αφιλοκερδώς, με ευσυνειδησία και ανθρωπιά..Στο διάστημα της θητείας του παραιτήθηκε δύο φορές (οι λόγοι φυσικά δεν αναφέρονται… ).


Από την περίοδο της δικτατορίας δημοσιεύει 4 φωτογραφίες με αξιωματούχους του καθεστώτος και εγκαίνια έργων , ενώ από την περίοδο της δημοκρατικής μεταπολίτευσης ούτε μία! Στον αδαή αναγνώστη μένει έτσι η εντύπωση ότι κατά τη διάρκεια της χούντας υπήρχε οργασμός έργων ,εκδηλώσεων και εγκαινίων, ενώ μετά το χάος…


ΜΝΗΜΕΙΑ-ΠΡΟΤΟΜΕΣ
Στην ενότητα αυτή δεν συμπεριλαμβάνεται βεβαίως το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, επί της ομωνύμου οδού (πρώην Ι.Μεταξά) που θεμελιώθηκε επί δημαρχίας Αθ.Τσάγκου και ολοκληρώθηκε (με τροποποίηση και παραποίηση της μελέτης) επί δημαρχίας του σημερινού δημάρχου, αλλά που ,βεβαίως, ουδέποτε εγκαινιάσθηκε, ούτε έγινε οποιαδήποτε τελετή εορτασμού, αλλά μπροστά του παρκάρουν αυτοκίνητα και σκουπιδοτενεκέδες…Στη σελ. 157 και στην ενότητα περί Σαραντόπουλου δημοσιεύεται απλώς μια φωτογραφία συνοδευόμενη μάλιστα από ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Είπαμε, αντίσταση έκανε μόνο ο Σαραντόπουλος…
Περιττό δε να αναφέρουμε ότι δεν γίνεται μνεία των Αντιστασιακών της περιόδου 41-44, ενώ είναι γνωστό ότι τα Λεχαινά έδωσαν μεγάλο αριθμό αγωνιστών στην Εθνική Αντίσταση, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Πονήρης, ο Καπετάν Ξάνθος, που φεύγοντας από τη ζωή δώρισε στο Δήμο και στα Λεχαινά το σπίτι του για να γίνει Πνευματικό Κέντρο..
Αυτά ο κ.Λούρμπας δεν φρόντισε να τα πληροφορηθεί;

ΕΜΦΥΛΙΟΣ
Στο κεφάλαιο περί Σαραντόπουλου ο κ.Λούρμπας αποκαλύπτει τον πραγματικό σκοπό του βιβλίου. Υπεισέρχεται με απίστευτη ελαφρότητα (;) σε θέματα ιστορικά δυσεπίλυτα και κοινωνικά ευαίσθητα, αναμοχλεύοντας πάθη και καταστάσεις, χωρίς οποιαδήποτε τεκμηρίωση. Συγκεκριμένα γράφει τα εξής εκπληκτικά:
«…Ο Σ.Σ… εκτελέστηκε την 8-6-1948 , κατά την μάχη των Λεχαινών. Άκουσε φασαρίες έξω και για να δει τι ακριβώς συμβαίνει , άνοιξε λίγο το παράθυρο. Κάποιος (ελεύθερος;) σκοπευτής από απέναντι του έριξε τη χαριστική βολή. Επιτυχία του άγνωστου εκτελεστή! Μπορεί να ήταν εντελώς τυχαίο περιστατικό. Κάποιοι λένε ότι ήταν στημένη η φάση. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Εκείνο όμως που χρειάζεται να σκεφτούμε είναι σε ποια κατάσταση κοινωνικής αποσύνθεσης οδήγησε τη χώρα ο αδελφοκτόνος πόλεμος, που κατευθυνόταν από το μίσος κατά αδελφών, το οποίο εμφύτευσαν κάποιοι ανεγκέφαλοι στις ψυχές των απλών ανθρώπων ,χάριν της εξουσίας με σύνθημα να πεθάνουν όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους! Αλλά και κάποιοι άλλοι τότε, με αμφιλεγόμενους ρόλους, προκάλεσαν την επίθεση των ανταρτών στα Λεχαινά και έβγαλαν από τη μέση το πρόσωπο που ήθελαν, χρέωσαν το γεγονός στους αντάρτες και αφού έγειραν προς τους νικητές επένδυσαν για αργότερα , με τον ύποπτο ρόλο τους…» (σελ.158-159)
Στη σελ/158 διαβάζουμε : «…στις διαβουλεύσεις για την προαγωγή της Κοινότητος Λεχαινών σε Δήμο είχε αποφασιστεί να είναι προσωρινός Δήμαρχος. Ο διορισμός του ήρθε μετά τη δολοφονία του…».

Στον Εμφύλιο οι αντίπαλοι του κυβερνητικού Στρατού δεν είναι οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, αλλά « οι στυγνοί εκτελεστές του …ΕΛΑΣ (που όπως γνωρίζουν όλοι διαλύθηκε με τη Συμφωνία της Βάρκιζας το 1945), και διάφοροι τοπικοί καιροσκόποι που προκάλεσαν το μακελειό στα Λεχαινά..» (σελ.161).
Γιατί άραγε ο σοβαρός και αντικειμενικός μας συγγραφέας επιμένει να εμφανίζει τον ΕΛΑΣ παντού και πάντα στις περί εμφυλίου αναφορές του;
Και ακόμη ποιοι είναι αυτοί οι περίφημοι «καιροσκόποι» που προκάλεσαν το μακελειό; Προφανώς ο κ.Λούρμπας αναμένεται να μας διαφωτίσει στο υπό έκδοση έργο του «Το δράμα των Λεχαινών 8-6-1948» (σελ.404).

ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΛΙΒΑΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Ο συγγραφέας στον πρόλογό του είναι εξομολογητικός..Ξεκίνησε, γράφει με επιφυλακτικότητα γιατί ποτέ δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με την περιοχή της Μυρτουντίας.. Αλλά τον έκαμψε η επιμονή του φίλου του πνευματικού και αυτοδιοικητικού ανθρώπου Νικολάου Κουλούρη..ο οποίος απευθύνθηκε σ΄αυτόν για να αποδώσει στην πράξη αυτό το οποίο ήθελε..
Τώρα εξηγούνται όλα!..
Φυσικά ο κ.Λούρμπας επιφυλάσσει ιδιαίτερη αναφορά και στην νυν αντιδήμαρχο κ.Σαραντοπούλου-Λιβαδά. Για άλλες όμως αφανείς, αλλά τόσο δημιουργικές μορφές της Αυτοδιοίκησης στα Λεχαινά (π.χ. Αγγελος Ζαπάντης) ούτε λέξη.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ,ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ…
ΓΙΑ τα οποία ο κ. Λούρμπας φροντίζει να μας προϊδεάσει από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου (εξαιρούμε τους σοβαροφανείς προλόγους..).
Με ένα ευτράπελο… περιστατικό της περιόδου Βασιλέως Γεωργίου Α΄ αρχίζει το βιβλίο και συνεχίζεται με δύο σατυρικά ποιήματα του Γεωργίου Αναστόπουλου (σελ.15) που δυστυχώς για τον κ.Λούρμπα και τους εκδότες του βιβλίου είχε δράσει στην Κατοχή με το …μεγαλοπρεπές ψευδώνυμο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΟΥΡΟΥΖΗΣ, αγωνιστής κι αυτός του μιαρού ΕΛΑΣ, φυλακισθείς και εξορισθείς στη συνέχεια. Τσιμουδιά για όλα αυτά ο λαλίστατος συγγραφέας, ούτε μια βιογραφική παραπομπή!
Τα ευτράπελα όμως, για κακή τύχη του κ. Λούρμπα, συνεχίζονται κι όταν αυτός σοβαρεύεται στις εξιστορήσεις του. Φαίνεται ότι εκεί κάπου εγκατέλειψαν τον εκ Γαστούνης φιλόδοξο ιστορικό , οι κατά τα άλλα επιμελείς συμβουλάτορες του με τα φοβερά αρχεία τους. Και ο δυστυχής πέφτει σε διαδοχικές ..λού(ρ)μπες.
Έτσι στη σελίδα 164 εμφανίζει μια φωτογραφία με λεζάντα « Λεχαινίτικη παρέας» που κατά σύμπτωση είναι ο δήμαρχος με το δημοτικό συμβούλιο της εποχής.
Παρακάτω (σελ. 166) «πεθαίνει» τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Κώστα Σερέτη, ενώ αυτός για κακή τύχη του συγγραφέα εξακολουθεί να ζει!
Στην ίδια σελίδα χρεώνει στη δεύτερη γυναίκα του δημάρχου Β.Κατσίνα τρία παιδιά που ο άνθρωπος είχε κάνει με την πρώτη του γυναίκα.
Αυτό όμως το είχε επαναλάβει και με τη δεύτερη γυναίκα του προέδρου και γιατρού Παν.Ζαφειρόπουλου που της χρέωσε 7 παιδιά που δεν είχε κάνει (σελ.143).
Το άλλο πάλι; Ο κ.Λούρμπας θέλει να είναι ακριβής στις χρονολογίες γέννησης και θανάτου των ηρώων του. Και πράγματι θαυμάζουμε που βρήκε ότι οι Α.Τρυφωνόπουλος,Δημ.Μπρέζας, Βελ.Κατσίνας, Ν.Φακίρης κλπ γεννήθηκαν ..Πρωτοχρονιά. Καλά τόσα χρόνιο δήμαρχος, δεν έμαθα να διαβάζει πιστοποιητικά..
Από τον κ.Λούρμπα μαθαίνουμε επίσης για πρώτη φορά, ότι ο Ανδρέας Καρκαβίτσας (Καβουρίνος) δεν υπήρξε ποτέ υποψήφιος δήμαρχος ,αλλά το 1986 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος υπό τον Κων/νο Λιβαδά που έλαβε ποσοστό 45,15%.!!
Στις εκλογές του 1986 υποψήφιος δήμαρχος δεν ήταν ο Σπύρος Καρδιανός, αλλά ο Στέφανος Αναστασόπουλος.
Στη σελίδα 187 αναγράφεται ότι ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε το 1886, ενώ το σωστό είναι ότι γεννήθηκε το 1865.
Στους πεσόντες Λεχαινίτες κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αναγράφεται ότι ο Βασίλειος Γ.Σερέτης ως στρατιώτης, ενώ ήταν μόνιμος ανθυπολοχαγός!
Η «πλατεία Χαντζηγιάννη» δεν φέρει το όνομα της «οικογένειας» ,αλλά λέγεται «πλατεία Τάσου Χατζηγιάννη» (σελ.187).
Στο κεφάλαιο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ αναφέρεται και το νεοκλασικό Ανδρουτσοπούλου, αλλά παραλείπεται ότι αναπαλαιώθηκε από τον σημερινό ιδιοκτήτη του κ.Νεόφ.Παπαδόπουλο, πολιτικό αντίπαλο του κ.δημάρχου. Διαφήμιση θα του κάνουμε;
Ακολουθούν κτίρια νεότευκτων σχολείων, υπηρεσίες, τράπεζες, οργανισμοί (δεν είδαμε και καμιά φωτογραφία από τίποτα εγκαίνια, οι φωτογράφοι πλέον φωτογραφίζουν ψυχρά κτίρια..) και φθάνουμε στους συλλόγους. Καταγράφονται σχεδόν άπαντες πλην ενός, της Μορφωτικής Ένωσης Λεχαινών Ανδρέας Καρκαβίτσας. Ο πρώτος σύλλογος που έδωσε το ονομά του στον μεγάλο συμπολίτη, ο πρώτος που καθιέρωσε τα ετήσια Καρκαβίτσεια, ο σύλλογος που ξανάκανε το όνομα των Λεχαινών γνωστό, με εκδηλώσεις, περιοδικά, βιβλία πανελλήνιας εμβέλειας. Λέξη ο κ.Λούρμπας.
Επίσης δύο οργανώσεις με μεγάλη παρουσία στα τοπικά δρώμενα και με πανελλήνια απήχηση, καταγράφονται απλώς ως Φράγμα και ΕΠΟΠ…
Πρόκειται ,λοιπόν , για την Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα (με πλήθος εκδηλώσεων και εκδόσεων από το 1984- περιοδικό «εκ παραδρομής», βιβλία Γ.Παπανδρέου, Ντίνου Ψυχογιού, Φ.Πασχαλινού, βιβλίο Ελένης Ψυχογιού ΛΕΧΑΙΝΑ κλπ- και την «Ενωση Πολιτών για την Οικολογία και το περιβάλλον», την πρώτη οικολογική οργάνωση που ιδρύθηκε στην Ηλεία, εν έτει 1994 με πλούσια αυτοδιοικητική δράση …
Αυτά βέβαια για τον κ. Λούρμπα και τους εκδότες του είναι ψιλά γράμματα…Αυτά δεν είναι Αυτοδιοίκηση…Αυτοδιοίκηση γι αυτόν είναι οι δήμαρχοι και οι κοινοτάρχες!

Η ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Βάσιμες όμως ενστάσεις εγείρονται και για την πρωτοτυπία του έργου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «χρήσης» στοιχείων από το έργο άλλων συγγραφέων είναι οι σελίδες που αναφέρονται στην Ανδραβίδα, στα πλαίσια του κεφαλαίου «Τα τοπωνύμια της Μυρτουντίας». Οι σελίδες αυτές στο σύνολό τους είναι παρμένες από το βιβλίο του Ανδρέα Μπούτσικα «Φράγκικα Μνημεία στην Ηλεία», σελ. 13-41.
Το πρόβλημα ξεκινά ήδη από το γεγονός ότι ο κ.Λούρμπας κάνει μια εντελώς γενική και αόριστη αναφορά στη βιβλιογραφική πηγή του, πέρα από κάθε δεοντολογία. Δηλαδή στο τέλος των σχετικών αναφορών του (σελ.84 και 87) βάζει σε παρένθεση τη γενικότητα (Ανδρέας Μπούτσικας-Τα Φράγκικα Μνημεία στην Ηλεία) χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένες σελίδες όπως ορίζεται στις βιβλιογραφικές παραπομπές.
Η πρωτοτυπία δε του κειμένου του κ.Λούρμπα έγκειται στο ότι, κατακερματίζοντας την αφήγηση του βιβλίου του Μπούτσικα, χρησιμοποιεί κατά βούληση κομμάτια που τα τοποθετεί σε μια δική του σειρά ,άλλοτε αυτούσια και άλλοτε παρεμβαίνοντας στη σύνταξη και στην διατύπωσή τους , με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται το νόημά τους.
Π.χ. στη σελίδα 24 στη β΄παράγραφο ο Α.Μπούτσικας γράφει : «Στα χρόνια της ακμής της η Ανδραβίδα ήταν σταθμός διακίνησης και τόπος μόνιμης ή προσωρινής διαμονής ανθρώπων από τη Δύση».
Αυτό διασκευάζεται ως εξής από υον κ.Λούρμπα: «Στα χρόνια της ακμής της η Ανδραβίδα ήταν σταθμός διακίνησης κάθε τύπου ανθρώπων από τη Δύση»!!.


Το βιβλίο έχει και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία που οφείλονται στην εργώδη και κοπιαστική έρευνα του αφιλοκερδώς (πάντα) εργαζομένου συγγραφέως.
Αίφνης αντιγράφονται οι σελίδες 350-372 από τον Τουριστικό οδηγό που εξέδωσε το 2007 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηλείας και το μνημειώδες αυτό έργο (για το οποίο ο συγγραφεύς δηλώνει υπερήφανος) ολοκληρώνεται με τα «δημοτικά τραγούδια της Μυρτουντίας» (σελ. 373-397), που κι αυτά κάνει τον κόπο να τα αντιγράψει από το βιβλίο του Ηλία Τουτούνη, όπως μας πληροφορεί ο φίλος του κ.Κουρκούτας (Πατρίς 28/12.09).

Από τα τραγούδια αυτά του αφιερώνουμε το παρακάτω:


Τρία πουλάκια κάθονται στο κάστρο στο Χλεμούτσι
Το ΄να τηράει τα Λεχαινά και τ΄άλλο τη Γαστούνη
το τρίτο το καλλίτερο μοιρολογάει και λέει

-θέ ΄μου το τι να γίνηκαν του κάμπου οι λεβέντες..


Έλα ,ντέ…

----------------------
πληροφορίες: Θανάσης Κεφάλας τηλ. 2623022282

3 σχόλια:

Νέα Αυτοδιοίκηση είπε...

Μάχη Λεχαινών-Ανδραβίδας-Καβασίλων

Μέρος 1ο


Πολλά έχουν κατά καιρούς γραφτεί για τους λόγους που ο ΔΣΠ αποφάσισε το καλοκαίρι του 1948 μια σειρά επιθέσεις στη παραλιακή ζώνη της Πελοποννήσου.
Τελευταία διάβασα σε έκδοση του Δήμου Λεχαινών, με τίτλο « Ο Δήμος Μυρτουντίων και τα Λεχαινά» ότι την επίθεση του Δ.Σ.Π προκάλεσαν "κάποιοι" για να ξεκαθαρίσουν τιςπροσωπικές τους διαφορές με κάποιους άλλους. Συγκεκριμένα γράφει ο συγγραφέας του βιβλίου στη σελίδα 159: «Αλλά και κάποιοι άλλοι τότε, με αμφιλεγόμενους ρόλους, προκάλεσαν την επίθεση των ανταρτών στα Λεχαινά και έβγαλαν από τη μέση το πρόσωπο που ήθελαν(σ.σ. τον πρόεδρο Σαράντη Σαραντόπουλο), χρέωσαν το γεγονός στους αντάρτες και αφού έγειραν προς τους νικητές επένδυσαν για αργότερα , με τον ύποπτο ρόλο τους…»
Χωρίς να καταφύγω σε εύκολους χαρακτηρισμούς για την αλήθεια η όχι των γραφομένων από τον συγγραφέα, θα προσπαθήσω να απαντήσω σε ερωτήματα που στο βιβλίο μένουν αναπάντητα.
Πρώτο ερώτημα: Τι ώθησε το Δ.Σ.Π να πραγματοποιήσει μια επίθεση τόσο μακριά από τα βάσεις του, που ήταν τα ορεινά συγκροτήματα του Μωρηά;
Την απάντηση μας τη δίνει ο επιτελάρχης του Δ.Σ.Π αντισυνταγματάρχης Κώστας Κανελλόπουλος στο διάλογο που είχε με τον ταγματάρχη Αρίστο Καμαρινό : « Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στην περιοχή μας, μου είπε ο Κανελλόπουλος, ή θα πρέπει να αναστείλουμε προσωρινά την επιθετική μας τακτική (εκτός βέβαια από τις περιπτώσεις που το Γενικό Αρχηγείο(ΓΑ) θα μας διατάξει να επιτεθούμε σε ορισμένες εχθρικές βάσεις για λόγους αντιπερισπασμού), ‘να σταυρώσουμε δηλαδή τα χέρια’ και να περιμένουμε ώσπου να μας εφοδιάσει το Γ.Α με πυρομαχικά, ή « να βαρέσουμε γροθιά στο μαχαίρι», χτυπώντας μεγάλες βάσεις του εχθρού, έστω και αν έχουμε μικρές πιθανότητες επιτυχίας, ή, τέλος, να διεισδύσουμε σε παραλιακές περιοχές της Πελοποννήσου, για να χτυπήσουμε μικρά τμήματα του κυβερνητικού στρατού, της χωροφυλακής και των ΜΑΥδων, οπότε όμως θα έχουμε ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, αφού θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί αιφνιδιασμός του εχθρού και ο «ωφέλιμος χρόνος επίθεσης» θα είναι, αναγκαστικά, ελάχιστος, λόγω των μεγάλων αποστάσεων που θα πρέπει να διανύσουν τα τμήματα μας κατά την υποχώρηση τους προς τις ελεύθερες περιοχές».
Η επίθεση λοιπόν σε Ανδραβίδα, Λεχαινά και Καβάσιλα έγινε για τους λόγους που περιγράφει ο πλέον αρμόδιος από πλευράς ανταρτών, επιτελάρχης του Αρχηγείου Πελοποννήσου Κ. Κανελλόπουλος, την εξεύρεση δηλαδή πολεμικού υλικού.
Για το ίδιο θέμα ο Αρίστος Καμαρινός σημειώνει: «Λίγες μέρες μετά την συζήτηση μου αυτή με τον Κανελλόπουλο, με διαταγή του Αρχηγείου Πελοποννήσου, πραγματοποιήσαμε μια επιθετική ενέργεια στα Λεχαινά, Ανδραβίδα και Καβάσιλα, γειτονικές κωμοπόλεις στην παραλιακή περιοχή της Δυτικής Ηλείας. Ήταν μια επιχείρηση κυριολεκτικά παράτολμη. Είχαμε στη διάθεση μας ωφέλιμο χρόνο επίθεσης μόνο 4 ώρες και η υποχώρηση μας, ακόμα και σε πλήρη επιτυχία μας, θα ήταν πολύ δύσκολη, λόγω της μεγάλης μας κόπωσης από τις πολύωρες πορείες που θα έπρεπε να κάνουμε για να φτάσουμε από την περιοχή Ερυμάνθου στη πεδινή Ηλεία, όπου βρίσκονταν αυτές οι βάσεις, σε συνθήκες δηλαδή τόσο δυσμενείς που, αν ο αντίπαλος είχε υψηλό ηθικό και μαχητικότητα μπορούσε να μας φέρει σε πολύ δύσκολη θέση με τις δυνάμεις που θα κινητοποιούσε, οδικώς και σιδηροδρομικώς, από Πάτρα, Χαλανδρίτσα, Πύργο, Αμαλιάδα, κ.τ.λ».
Τις ίδιες εκτιμήσεις με τους Κανελλόπουλο και Καμαρινό, για την τακτική που ακολουθούσε ο Δ.Σ.Π το 1948, κάνει από την πλευρά του ο στρατηγός του Κυβερνητικού Στρατού Δημήτριος Ζαφειρόπουλος αναφερόμενος στη κατάσταση που επικρατούσε στη Πελοπόννησο: « Αι επιτυχίαι αύται (σ.σ των ανταρτών) ωφείλοντο εις την καλήν τακτικήν, την οποίαν εφήρμοσε το Αρχηγείον Πελοποννήσου (σ.σ του Δ.Σ.Π) και η οποία εστηρίζετο εις την κίνησιν, την επίθεσιν, την συνεχήν προσβολήν και εις την κατανόησιν υπο στελεχών και μαχητών ότι αι δυσκολίαι του εφοδιασμού εις οπλισμόν, πυρομαχικά και τρόφιμα θα επιλυθούν δια του αγώνος”.

Λευτέρης Μωραίτης

Ανώνυμος είπε...

Ο EΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

ΜΑΧΗ ΛΕΧΑΙΝΩΝ-ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ-ΚΑΒΑΣΙΛΩΝ

8 ΙΟΥΝΗ 1948

Μέρος 2ο



ΣΤΙΣ 4 ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ 8 ΙΟΥΝΗ 1948, ΤΜΗΜΑ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΑΧΑΙΑΣ-ΗΛΕΙΑΣ (ΔΥΟ ΛΟΧΟΙ, ΜΕ ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΉΤΑ ΚΑΙ Ο ΛΟΧΟΣ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗΣ), ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΣΑΚΙΔΗ, ΚΑΙ ΤΟ 2ο ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕ...ΙΟΥ ΤΑΥΓΕΤΟΥ(ΤΡΕΙΣ ΛΟΧΟΙ ΠΕΖΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑΡΧΙΑ), ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ, ΤΑ ΚΑΒΑΣΙΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ. ΟΙ ΚΩΜΟΠΟΛΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΞΗ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΗΛΕΙΑ, ΚΑΙ ΑΠΕΧΟΥΝ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.ΑΛΛΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΣΚΟΠΕΥΤΩΝ ΕΙΧΑΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΕΝΕΔΡΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΕΛΟΝΤΑΝ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΕΙΧΕ Ο ΕΠΙΤΕΛΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Η μάχη διήρκεσε 41/2 ώρες, απο τις τέσσερις τα ξημερώματα μέχρι τις οκτώμισι το πρωί, οπότε οι αντάρτες συμπτύχθηκαν όταν απειλήθηκαν πλευρικά απο μηχανοκίνητα τμήματα του Κυβερνητικού Στρατού, που ήρθαν απο Πύργο και Πάτρα.Απόσπασμα απο την περιγραφή της μάχης των Λεχαινών απο τον υποστράτηγο του κυβερνητικού στρατού Αλ.Τσιγγούνη. " Δύναμις 300 περίπου ανταρτών επετέθη ταυτοχρόνως εναντίον των Λεχαινών, της Ανδραβίδας και των Καβασίλων με την κύριαν προσπάθειαν προς Λεχαινά...Ο Διοικητής... της Τ.Σ.Ε.Π πληροφορηθείς περί της επιθέσεως την 7.30 πρωινήν ώραν διέταξεν ίνα λόχος του εν Πύργω 21 Τ.Ε μετά του Ουλαμού τεθωρακισμένων σπεύσουν προς Λεχαινά, έτερος λόχος προς Χάβαρι... Αλλος λόχος μετά Ουλαμού τεθωρακισμένων εκινήθησαν επ' αυτοκινήτων προς Γάλαρος-Ρουπάκι-Προστοβίτσα...Ετερος λόχος επιβιβασθείς εκτάκτου αμαζοστοιχίας εκινήθη προς Λεχαινά...Αι δυνάμεις αύται κινηθείσαι προς Μπόρσι επετέθησαν εναντίον των ανταρτών. Η μάχη διήρκεσε μέχρι της 20.30 ώρας, ότε διεκόπη λόγω σκότους, οι δε αντάρτες διεσκορπίσθησαν εντός παρακείμενου δάσους...Η αεροπορία επεμβάσα καθ' όλην την ημέραν δεν έσχε σοβαρά αποτελέσματα λόγω του κεκαλυμμένου του εδάφους υπο σιτηρών και θάμνων. Αι απώλειαι των ημετέρων ήσαν 13 οπλίται, δύο χωροφύλακες και 18 ΜΑΥ νεκροί και 10 στρατιώται και 4 χωροφύλακες τραυματίαι..."
Την επίθεση στην Ανδραβίδα ενήργησαν τμήματα του Αρχηγείου Αχαίας-Ηλείας, με δύο λόχους(Ζαχαριά και Νικήτα). Η επίθεση ξεκίνησε στις 4 το πρωί της 8ης Ιουνίου 1948. Ειδικά τμήματα διείσδυσαν στο κέντρο της πόλης και απέκοψαν την επικοινωνία των εξωτερικων φυλακίων με την υποδιοίκηση Χωροφυλακής και τα οχυρωμένα σπίτια. Μέσα σε λίγη ώρα ολα τα εξωτερικα φυλάκια έπεσαν, οι μαυδες και οι εθνοφυλακες παραδόθηκαν,ενω ι ελάχιστοι καταφεραν να διαφύγουν προς το δυτικό τμήμα της πολης και να κρυφτούν στα κτήματα...
Εκθεση του επιτελάρχη του Δ.Σ.Π αντισυνταγματάρχη Κώστα Κανελλόπουλου: "Η αεροπορία άρχισε απο τις πρώτες ώρες τις αναγνωριστικές πτήσεις. Το 2ο Ταγμα βάδισε καλά, εκ του δρομολογίου που του υποδείχτηκε και δεν πιέστηκε καθόλου, ούτε απο τον εχθρό που μας ακολουθούσε, ουτε απο την αεροπορία. Είχε μόνο ένα εχθρό απο την αεροπορία. Το Αρχηγείο Αχαίας: Ο λόχος του Νικήτα, καίτοι είχε συμπτυχθεί μια ώρα ενωρίτερα, εβράδυνεν εις την πορεία καθηλωθείς κατ' επανάληψη γιατί εβάδιζε επάνω στο δρόμο που ήλεγχε η αεροπορία. Το ίδιο συνέβη και με το λόχο Ζαχαριά. Η αεροπορία ανεκάλυψε τα τμήματα Νικήτα-Ζαχαριά (απο έλλειψη μετρων ασφαλείας κίνησης των ανδρών), τα καθήλωσε και ο εχθρός επετέθη απο πολλά σημεία. Ο εχθρός με την αεροπορία ενήργησε σφοδρές επιθέσεις χωρίς προηγούμενο, με 3, 4, και 5 αεροπλάνα. Το σοβαρότερο ήταν ότι τα τμήματα είχαν εγκαταλείψει τις θέσεις μάχης γιατί είχαν πάρει διαταγή συμπτύξεως όταν η αεροπορία άρχισε να πολυβολεί και να ρίχνει καταιγιστικά ρουκέτες..."

Νέα Αυτοδιοίκηση είπε...

Ο EΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

ΜΑΧΗ ΛΕΧΑΙΝΩΝ-ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ-ΚΑΒΑΣΙΛΩΝ

8 ΙΟΥΝΗ 1948

Μέρος 2ο



ΣΤΙΣ 4 ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ 8 ΙΟΥΝΗ 1948, ΤΜΗΜΑ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΑΧΑΙΑΣ-ΗΛΕΙΑΣ (ΔΥΟ ΛΟΧΟΙ, ΜΕ ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝ ΝΙΚΉΤΑ ΚΑΙ Ο ΛΟΧΟΣ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗΣ), ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΣΑΚΙΔΗ, ΚΑΙ ΤΟ 2ο ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕ...ΙΟΥ ΤΑΥΓΕΤΟΥ(ΤΡΕΙΣ ΛΟΧΟΙ ΠΕΖΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑΡΧΙΑ), ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ, ΤΑ ΚΑΒΑΣΙΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ. ΟΙ ΚΩΜΟΠΟΛΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΞΗ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΗΛΕΙΑ, ΚΑΙ ΑΠΕΧΟΥΝ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.ΑΛΛΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΣΚΟΠΕΥΤΩΝ ΕΙΧΑΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΕΝΕΔΡΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΕΛΟΝΤΑΝ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΕΙΧΕ Ο ΕΠΙΤΕΛΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Η μάχη διήρκεσε 41/2 ώρες, απο τις τέσσερις τα ξημερώματα μέχρι τις οκτώμισι το πρωί, οπότε οι αντάρτες συμπτύχθηκαν όταν απειλήθηκαν πλευρικά απο μηχανοκίνητα τμήματα του Κυβερνητικού Στρατού, που ήρθαν απο Πύργο και Πάτρα.Απόσπασμα απο την περιγραφή της μάχης των Λεχαινών απο τον υποστράτηγο του κυβερνητικού στρατού Αλ.Τσιγγούνη. " Δύναμις 300 περίπου ανταρτών επετέθη ταυτοχρόνως εναντίον των Λεχαινών, της Ανδραβίδας και των Καβασίλων με την κύριαν προσπάθειαν προς Λεχαινά...Ο Διοικητής... της Τ.Σ.Ε.Π πληροφορηθείς περί της επιθέσεως την 7.30 πρωινήν ώραν διέταξεν ίνα λόχος του εν Πύργω 21 Τ.Ε μετά του Ουλαμού τεθωρακισμένων σπεύσουν προς Λεχαινά, έτερος λόχος προς Χάβαρι... Αλλος λόχος μετά Ουλαμού τεθωρακισμένων εκινήθησαν επ' αυτοκινήτων προς Γάλαρος-Ρουπάκι-Προστοβίτσα...Ετερος λόχος επιβιβασθείς εκτάκτου αμαζοστοιχίας εκινήθη προς Λεχαινά...Αι δυνάμεις αύται κινηθείσαι προς Μπόρσι επετέθησαν εναντίον των ανταρτών. Η μάχη διήρκεσε μέχρι της 20.30 ώρας, ότε διεκόπη λόγω σκότους, οι δε αντάρτες διεσκορπίσθησαν εντός παρακείμενου δάσους...Η αεροπορία επεμβάσα καθ' όλην την ημέραν δεν έσχε σοβαρά αποτελέσματα λόγω του κεκαλυμμένου του εδάφους υπο σιτηρών και θάμνων. Αι απώλειαι των ημετέρων ήσαν 13 οπλίται, δύο χωροφύλακες και 18 ΜΑΥ νεκροί και 10 στρατιώται και 4 χωροφύλακες τραυματίαι..."
Την επίθεση στην Ανδραβίδα ενήργησαν τμήματα του Αρχηγείου Αχαίας-Ηλείας, με δύο λόχους(Ζαχαριά και Νικήτα). Η επίθεση ξεκίνησε στις 4 το πρωί της 8ης Ιουνίου 1948. Ειδικά τμήματα διείσδυσαν στο κέντρο της πόλης και απέκοψαν την επικοινωνία των εξωτερικων φυλακίων με την υποδιοίκηση Χωροφυλακής και τα οχυρωμένα σπίτια. Μέσα σε λίγη ώρα ολα τα εξωτερικα φυλάκια έπεσαν, οι μαυδες και οι εθνοφυλακες παραδόθηκαν,ενω ι ελάχιστοι καταφεραν να διαφύγουν προς το δυτικό τμήμα της πολης και να κρυφτούν στα κτήματα...
Εκθεση του επιτελάρχη του Δ.Σ.Π αντισυνταγματάρχη Κώστα Κανελλόπουλου: "Η αεροπορία άρχισε απο τις πρώτες ώρες τις αναγνωριστικές πτήσεις. Το 2ο Ταγμα βάδισε καλά, εκ του δρομολογίου που του υποδείχτηκε και δεν πιέστηκε καθόλου, ούτε απο τον εχθρό που μας ακολουθούσε, ουτε απο την αεροπορία. Είχε μόνο ένα εχθρό απο την αεροπορία. Το Αρχηγείο Αχαίας: Ο λόχος του Νικήτα, καίτοι είχε συμπτυχθεί μια ώρα ενωρίτερα, εβράδυνεν εις την πορεία καθηλωθείς κατ' επανάληψη γιατί εβάδιζε επάνω στο δρόμο που ήλεγχε η αεροπορία. Το ίδιο συνέβη και με το λόχο Ζαχαριά. Η αεροπορία ανεκάλυψε τα τμήματα Νικήτα-Ζαχαριά (απο έλλειψη μετρων ασφαλείας κίνησης των ανδρών), τα καθήλωσε και ο εχθρός επετέθη απο πολλά σημεία. Ο εχθρός με την αεροπορία ενήργησε σφοδρές επιθέσεις χωρίς προηγούμενο, με 3, 4, και 5 αεροπλάνα. Το σοβαρότερο ήταν ότι τα τμήματα είχαν εγκαταλείψει τις θέσεις μάχης γιατί είχαν πάρει διαταγή συμπτύξεως όταν η αεροπορία άρχισε να πολυβολεί και να ρίχνει καταιγιστικά ρουκέτες..."