ΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ ΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΙΝΑΣ

Σε κεντρικό σημείο της κωμοπόλεως, επί αδιανοίκτου δρόμου του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως έτους 1895, βρίσκεται το κοτέτσι της Φραντζίνας.
Τις πρωινές ώρες ακούγονται οι φωνές και τα κακαρίσματα των τροφαντών ορνίθων και των πετεινών τα παρατεταμένα λαλήματα, σε συνδυασμό με τους πάσης φύσεως άλλους θορύβους προερχόμενους από τα βιαστικά ξυπνήματα των ανθρώπων που τρέχουν στην εργασία τους.
Το κοτέτσι αυτό υπάρχει εκεί πλέον της εκατονταετίας παρά τις διακηρύξεις των δημοτικών αρχών, ότι το έργο απαλλοτρίωσης της ιδιοκτησίας αυτής και η εφαρμογή του σχεδίου πόλης θα αποτελέσει το πρωταρχικό μέλημα και την απόδειξη της διοικητικής ικανότητας στην πολιτική τους.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι η ιδιοκτησία αυτή, ενώ βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, δεν προκαλεί αισθητικά τους διερχόμενους, αφού καλύπτεται έμπροσθεν από το δημοτικό μέγαρο και τη νεότερη κατά πενήντα χρόνια οικία της κυράς Φραντζίνας, που αποτελούν είδος προθήκης του ακαλαίσθητου αυτού και πεπαλαιωμένου πλινθόκτιστου κτίσματος.
Αλλά και πέραν των κακαρισμάτων και των ολίγων οσμών, μέχρι σήμερα η υγειονομική κατάσταση του χώρου είναι ελεγχόμενη και ούτε διαμαρτυρίες ή παράπονα γειτόνων αυτής της περιοχής έχουν υπάρξει, σχετικά με την ύπαρξη βλαβερών εντόμων, συνοικούντων με τα πτηνά του κοτετσιού.
Για τους λόγους αυτούς, υποθέτω, μετά τη πάροδο των πρώτων μετεκλογικών ωρών επί τέσσερις συνεχόμενες γενεές, δεν συνέβη καμία εξέλιξη στο εν λόγω θέμα και οι διακηρύξεις έμειναν τελικά απλές και όμορφες διακηρύξεις, προς δόξαν καταλύματος ορνίθων.
Αλλά όντως δεν ζημιώθηκαν τα γενικότερα συμφέροντα της πόλης από το γεγονός ότι, στον κεντρικό άξονα λειτουργίας της υπάρχει η απαράδεκτη και απαρχαιωμένη αυτή κατάσταση;
Τότε σε τι απέβλεπαν οι σε διαφορετικές περιόδους μελέτες εφαρμογής του σχεδίου που εκπονήθηκαν, όταν αποφαίνονταν όλες για την κατά προτεραιότητα εκτέλεση έργου διάνοιξης οδού, προβλέποντας μάλιστα και βασική οδική αρτηρία συνδεδεμένη με την καρδιά της πόλης;
Tα ερωτήματα αυτά απασχόλησαν τη σκέψη μου μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν βρέθηκε ικανοποιητική απάντηση να εξηγήσει τη στασιμότητα αυτής της κατάστασης.
Εξάλλου και άλλα εξίσου σημαντικά πολεοδομικά προβλήματα ευρίσκονται σε αυξανόμενη αναντιστοιχία με την ανάπτυξη της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της περιοχής. Όπως επί παραδείγματι συμβαίνει σε παρακείμενο δρόμο της ίδιας περιοχής, που δημιουργείται κυκλοφοριακό κομφούζιο από τις νταλίκες μεταφοράς αγροτικών προϊόντων και με τα ακατάπαυστα αυτών κορναρίσματα να ματαιώνουν επιτυχώς την πραγματοποίηση οποιασδήποτε άλλης εκδηλώσεως ή λειτουργίας, την ώρα αυτή.
Έτσι, υπό το βάρος συναισθημάτων απογοήτευσης, κατέληγα επαγωγικά στη ματαιότητα των προσπαθειών για την βελτίωση αυτής της κατάστασης.
Αλλά, αίφνης αναδύθηκε πρωτότυπη ιδέα υπερπηδούσα το ανεπίλυτο πρόβλημα της κατεδάφισης του ορνιθώνα.
Και γιατί, αναρωτήθηκα, θα πρέπει να κατεδαφιστεί το αντιαισθητικό αυτό παράπηγμα;
Μήπως ήδη ολοκληρώθηκε ο χρόνος για την αναμόρφωσή του και την ανάδειξή του σε ένα μνημειακό απομεινάρι του παρελθόντος αυτής της πόλης, το οποίο με κάποιο τρόπο θα εντάσσονταν σε ένα γενικότερο πλάνο οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής, με ευρωπαϊκό πάντα προσανατολισμό και ενίσχυση;
Μήπως οι κοτούλες αυτές, οι οποίες διακρίνονται από το πολύχρωμο των πτερύγων τους και το ζωηρό τους βάδισμα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν είδος εκθέματος φυσικής προέλευσης ομορφιάς με μεγάλη μάλιστα χρηστική αξία;
Εννοούσα ότι στο χώρο αυτό θα μπορούσε να κτιστεί και παραδοσιακός φούρνος στον οποίο καθημερινώς θα ψήνονταν χωριάτικα κοτόπουλα σε ταψιά με χυλοπίτες ή κουσκουσέ, προκειμένου να προσφέρονται στους εραστές των γνήσιων γευστικών απολαύσεων.
Παρεπόμενη κοινωνική ωφέλεια σίγουρα θα προκύψει από τη μη εφαρμογή του εγκεκριμένου σχεδίου πόλης, διότι οι περίοικοι της μη διανοιχθείσης οδού θα εξακολουθούν να διασχίζουν, όπως πάντα, μεγάλου εύρους οικοδομικό τετράγωνο, προς σωματική άσκηση και ευεξία.
Επιπρόσθετα δε, ο περιβάλλων χώρος του διατηρητέου κτηρίου μπορεί να εξελιχθεί σε δίκτυο πεζοδρόμων, όπου θα συγκεντρώνονται οι λάτρεις της υγιεινής διατροφής και γενικότερα οι επισκεπτόμενοι τουριστικώς την πόλη.
΄Ετσι παρεμπιπτόντως, θα επιλυθεί και το πρόβλημα με την κυκλοφορία των νταλικών μεταφοράς αγροτικών προϊόντων, ωθούμενο με τον τρόπο αυτό και εκ των πραγμάτων μεταφερόμενο σε άλλο σημείο της πόλης.
Η μικρή αυτή οικονομική μονάδα είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει παράγοντα τοπικής ανάπτυξης της περιοχής και πολύ σύντομα οι θιασώτες άλλων πολεοδομικών παρεμβάσεων θα μεταστραφούν και θα γίνουν υποστηρικτές της διατήρησης του κοτετσιού της κυρά- Φραντζίνας, αναγνωρίζοντας τα πλεονεκτήματα και τα κοινωνικά οφέλη αυτής της πολιτικής.

΄Αγγ. Ζαχαριάδης